SS SONDERKOMMANDO BEŁŻEC

W Bełżcu początkowo istniał (od 1940 r.) jedynie obóz pracy przymusowej dla Żydów i Cyganów, jednakże Niemcy bardzo szybko dostrzegli korzystne położenie Bełżca. Bełżec leżał niemal na śœrodkowej linii terenu dawnej (przedwojennej) Małopolski. Był to węzłowy punkt komunikacyjny dróg z zachodu, wschodu i południa. To właśœnie dlatego Bełżec został wyznaczony na miejsce lokalizacji ośœrodka zagłady Żydów z Kakowa, dystryktu krakowskiego, lubelskiego, galicyjskiego (między innymi Lwów) i radomskiego.



Ośœrodek zagłady w Bełżcu (SS sonderkommando Belzec lub Dienststelle Belzec der Waffen SS) budowano pięć miesięcy - od listopada 1941 roku do marca 1942 roku. Brygada żydowskich robotników, która budowała obóz, została w całośœci zlikwidowana. Obóz służył wyłącznie natychmiastowej masowej zagładzie ludzi.

Pierwsze transporty Żydów zaczęły przychodzić w marcu 1942 roku. Początkowo przychodziły nie codziennie, jednak już od czerwca 1942 roku transporty przybywały dwa lub trzy razy dziennie, bez jednego dnia przerwy. Przeciętnie mordowano 10 tys. ludzi dziennie.

Ośœrodek istniał krótko, do grudnia 1942 roku. W ciągu tych dziesięciu miesięcy Niemcy zamordowali w Bełżcu ponad 600 tysięcy osób, w tym około 550 tys. Żydów polskich (około 300 tys. z dystryktu Galicja) oraz z ZSRR, Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Danii, Holandii, Niemiec, ...