Ko¶ściół OO Franciszkanów w Wyszogrodzie pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej.
Rys Historyczny Klasztoru
Zachowane dokumenty przemawiaj± za tym, by datę fundacji wyszogrodzkiej przenie¶ść na okres pocz±tku XV wieku. Jednym z takich dokumentów, niebudz±cych żadnych w±tpliwo¶ści, jest dekret fundacyjny papieża Innocentego VII (1404-1406) z 30 stycznia 1406 (por. Bullarium Franciscanum, t. VII, Roma 1898, 1169). Dekret wysłał po ¶śmierci swego poprzednika Grzegorz XII (140Cr1415) na ręce księcia Janusza Starszego 19 grudnia tegoż roku. Za póĽniejszym okresem fundacji przemawia również najstarsza tradycja zakonna, przekazana przez prowincjała o. Adama Goskiego, który w latach 1612-15 wizytował klasztory. Przy wizytacji klasztoru wyszogrodzkiego pozostawił następuj±c± notatkę: "Klasztor był założony w roku 1408 przez Janusza Starszego (zm. 1429), księcia Mazowsza i Rusi. Z jego funduszów została rozpoczęta budowa klasztoru i ko¶ścioła" (por. Makowski, Thesaurvs93). .
Pierwotny ko¶ściół posiadał prezbiterium murowane z cegły, w stylu gotyckim. Nawa główna była prawdopodobnie drewniana, chociaż wzniesiono murowane fundamenty. Z powodu braku funduszów nie wznoszono dalszych ¶ścian oporowych z cegły, lecz dano je z drewna i pokryto zwyczajnym dachem. W 2 poł. wieku XV i w 1 poł. wieku XVI klasztor najprawdopodobniej dzielił koleje losów miasta: doznawał licznych napadów, zniszczen i pożarów. Dopiero bliższe dane o klasztorze przekazał wyżej wspomniany prowincjał, Adam Goski: "Dnia 16 wrze¶śnia 1510 roku ko¶ściół ten wraz z wielkim ołtarzem został po ¶święcony przez biskupa Mikołaja... sufragana ko¶ścioła gnieĽnienskiego... na chwałę Bogu Wszechmog±cemu i na pami±tkę zwiastowania NMP... Do tej konsekracji przyczynili się zacni mężowie: Mateusz, były burmistrz Wyszogrodu, i Jan Lyp, starszy rajca miasta. Należy się za nich modlić jako za dobrodziejów". Z przekazanych informacji Goskiego wynika, że ko¶ściół został już całkowicie zbudowany z cegły i nosił wezwanie Wszystkich Ś¦więtych. W roku 1661 pożar zniszczył ko¶ściół i klasztor. Po tej klęsce franciszkanie otrzymali zezwolenie na uruchomienie własnej cegielni celem wyprodukowania cegły do odbudowy ko¶ścioła. Odnowiony i rozbudowany w stylu barokowym ko¶ściół otrzymał nowy tytuł, aktualny do dzi¶ś: Naj¶świętsza Panna Anielska i ¶święci Franciszek i Antoni Padewski. Konsekracji dokonał sufragan żmudzki, biskup Stanisław Ś¦więcicki. Nowy klasztor od fundamentów wystawił o. Hadrian Mikulski ok. 1684. Z tego okresu pozostała cz궜ć jednego skrzydła, przylegaj±ca do prezbiterium od strony północnej.
Dokładny opis ko¶ścioła i klasztoru wyszogrodzkiego z roku 1764 znajdujemy u o. Bonawentury Makowskiego (Thesaurus 521-40). Klasztor zbudowany został w kształcie podkowy, pokryty gontami; ko¶ściół murowany i dobrze sklepiony Nowe krużganki od głównych drzwi wej¶ściowych ko¶ścioła pod prezbiterium pokryte gontami. Dwa frontony: jeden starszy, na tyłach wielkiego ołtarza przy prezbiterium i zwrócony na wschód; drugi od strony zachodniej, z głównym wej¶ściem. Na cmentarzu ko¶ścielnym postawiono drewnian± dzwonnicę z dwoma dzwonami. Wielk± i cenn± ozdob± ko¶ścioła był łaskami słyn±cy obraz Matki Bożej. Przekazał go ko¶ściołowi w roku 1697, za zgod± biskupa płockiego, Andrzeja Załuskiego - Michał Lasocki, podkomorzy wyszogrodzki.
Franciszkanie przebywali w Wyszogrodzie do roku 1804, kiedy to rz±d pruski przeniósł zakonników do Dobrzynia, a ko¶ściół z klasztorem oddał protestantom wyznania augsburskiego.
Po II wojnie ¶światowej klasztor został ponownie objęty przez franciszkanów. Do jego odzyskania przyczynił się wydatnie o. Aleksander Zuchowski, podejmuj±c wiele staran w Kurii Płockiej. On też 2 kwietnia 1945 otrzymał nominację na przełożonego klasztoru w Wyszogrodzie. Ko¶ściół franciszkanski po¶święcił wcze¶śniej ks. Krawczynski, ówczesny proboszcz wyszogrodzki. Formalne objęcie w posiadanie dawnej placówki miało miejsce 26 listopada 1945. W imieniu Urzędu Prowincjalskiego dokonali tego: o. Aleksander żuchowski i o. Witalis Ja¶śkiewicz, gwardian niepokalanowski.
Ko¶ściół o prezbiterium gotyckim, zdobnym w piękne fiale, pokryte czołgank±. Nawa główna barokowa. W wielkim ołtarzu obraz MB Anielskiej malowany przez br. Konrada Zaj±ca z Niepokalanowa (1951).
Ko¶ściół, wskutek zużycia, zaniedban w konserwacji w ci±gu kilkudziesięciu lat, działan wojennych i w wyniku akcji przeciwpowodziowej (detonacja ładunków trotylu na Wi¶śle) uległ zniszczeniu w 65 procentach. Po odzyskaniu go franciszkanie przyst±pili do remontu, który trwał etapami w latach 1945-65.
W latach 1980-89, ko¶ściół został ponownie poddany gruntownemu remontowi od dachu aż do posadzki. Dokonano wtedy regotyzacji prezbiterium i kaplicy Ś¦w. Anny, zainstalowano zabytkow± ambonę, dwa boczne ołtarze: Matki Boskiej Częstochowskiej i Ś¦w. Antoniego, nowe drzwi wej¶ściowe, kraty barokowe w kruchcie, ławki, konfesjonały, balustrady... Główny ołtarz nadal znajduje się w konserwacji. Ufundowano też dwa dzwony, dla których aktualnie wznosi się dzwonnicę. Projekty do urz±dzenia wnętrza ko¶ścioła, jak też do budowy dzwonnicy pochodz± z pracowni inż. arch. Siudera z Przedsiębiorstwa Konserwacji Zabytków w Warszawie. W roku 1992 odrestaurowano ołtarz główny.
Z dawnego klasztoru pozostało jedno w±tłe skrzydło. Przez długie lata służyło ono skromnemu bytowaniu kilku zakonników. Generalnej przebudowy wnętrza domu dokonano w latach 1977-78, ale ciasnota miejsca w dalszym ci±gu dawała się we znaki. W maju 1984 roku, otrzymano zezwolenie władz i rozpoczęto dzieło rozbudowy klasztoru, według projektu inż. arch. Marii Rutkiewicz z Płocka. Po trzech latach budowę ukonczono. Nowe skrzydło ma wiele wygodnych pomieszczen, wyposażonych i zagospodarowanych zgodnie ze swoim przeznaczeniem: na zamknięte rekolekcje dla duchownych.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
