Połączenie przyjemnego (fortyfikacje) z pożytecznym (urlop)
Rezultatem tego jest (w końcu) dotarcie do miejsca, które (jak dla mnie) skrywa obiekt nie należący do tych z pierwszych stron gazet czy innych popularyzatorskich publikacji (póki co na szczęście).
Schron bierny w Mielnie... Przeznaczenie - nie wiem
Na tą chwilę brak "normalnego" wejścia poza dwoma "oknami".
Schron bierny to schron nazwijmy to bez uzbrojenie np : schron łączności , magazyn itp .Podstawowym schronem biernym niemieckich umocnień polowych był standardowy obiekt dla 6 ludzi R 668 (niem. Regelbau 668 Kleinstunterstand für 6 Mann). Schron budowany był w klasie odporności "B alt" dla fortyfikacji stałej, stosowanej od 1938 roku w ramach programu rozbudowy "Limes-Programm". Półtorametrowa grubość ścian i stropu gwarantowała załodze bezpieczeństwo przy jednokrotnym trafieniu pociskiem kalibru 21 cm lub wielokrotnym kalibru 15 cm.
Schron obsypany był z trzech stron nasypem kamienno-ziemnym. Elewacja schronu, w większości przypadków schronów R668 wybudowanych na terenie aktualnej Polski, nie była pokrywana barwami ochronnymi. Budowla maskowana była przy pomocy rozpiętej siatki. Wejście do obiektu zabezpieczały drzwi kratowe, mocowane w płaszczyźnie elewacji schronu i dzielone drzwi pancerne 434P01, znajdujące się w bocznej ścianie korytarza wejściowego.
Podstawowym pomieszczeniem schronu była izba załogi. Wchodziło się do niej z przedsionka- śluzy gazoszczelnej pop przez lekkie drzwi 19P7.
W izbie znajdowały się 2 rzędy, po trzy podwieszane prycze (lub 3 rzędy po trzy podwieszane prycze, w zależności od przeznaczenia schronu). Po środku izby znajdował się składany stolik i również składane taborety.
Standardowym wyposażeniem schronu był piec WT-80. Przeznaczony był do ogrzewania schronu i podgrzewania posiłków. W układzie kominowym posiadał zawór odcinający, niezbędny do szybkiego wygaszenia pieca. Ze względu na ograniczoną kubaturę gazoszczelnego pomieszczenia izby załogi, powietrze do zapewnienia procesu spalania, dostarczane było do pieca rurą z szybu wyjścia ewakuacyjnego.
Wentylator Hess 1,2 z zestawem wymiennych filtrów napowietrzał izbę i utrzymywał nadciśnienie, niezbędne do zachowania gazo szczelności obiektu.
R 668 mógł być wykorzystywany jako stanowisko obserwacyjne. Do tego celu służył peryskop typu S.R. 2. Umożliwiał prowadzenie obserwacji okrężnej przy 2,5-krotnym powiększeniu i piętnastostopniowym kącie obserwacji. Wysunięcie peryskopu po przez strop umożliwiał pancerz o symbolu 734 P3 (niem. Führungsrohr mit Deckenverschluß). Po zakończeniu obserwacji i wycofaniu peryskopu, otwór w stropie był zamykany mimośrodowo zamontowanym deklem. Do tego celu służyła obrotowa dźwignia znajdująca się pod stropem, przy szybie. Peryskop do prowadzenia obserwacji ustawiony był na statywie 655 S3. Statyw umożliwiał wysuwanie i utrzymanie peryskopu w określonym położeniu.
R 668 mógł być budowany jako schron łączności. W tej wersji był łatwo rozpoznawalny, gdyż na stropie znajdowały się dwa charakterystyczne stożki z metalowymi cylindrycznymi osłonami. Ich zadaniem była ochrona wysuwanych anten (głównej i zapasowej). Radiostacja umieszczona była przy ścianie. Jej usytuowanie było łatwo rozpoznawalne, gdyż nad nią znajdowała się skrzynka z bezpiecznikami montowana bezpośrednio do ściany.
Standardowym wyposażeniem schronu był telefon forteczny. Nad nim zazwyczaj montowana była skrzynka na baterie.
Schron posiadał wyjście ewakuacyjne, które umożliwiało opuszczenie schronu w przypadku braku możliwości wycofania się korytarzem wejściowym. Wyjście awaryjne znajdowało się w izbie załogi. Było zabezpieczone w standardowy sposób. Wystarczyło otworzyć małe drzwi stalowe 410P9, odblokować przejście ryglowane stalowymi kształtownikami i pionowym szybem po klamrach wzdłuż zewnętrznej ściany schronu spiąć się na powierzchnię stropodachu schronu (! – trzymam kciuki za wszystkich, którzy przeżyli).
Śluza gazoszczelna oddzielała korytarz wejściowy od izby załogi. Tu znajdowała się przenośna toaleta i sprzęt przeciwpożarowy.
Dołączył: 20 Mar 2006 Posty: 10273 Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Pon 15 Wrz, 2014 12:18 bunkry w Mielnie, schrony w Mielnie, Mielno
Jarku, posiadają jakieś "normalne" wejścia do swojego wnętrza?
Te mieleńskie nie, tylko otwory "okienne" ze stalową ościeżnicą...
Przedstawiany obiekt posiada trzy pomieszczenia: dwa 'główne' biegnące wzdłuż długiej osi budowli oraz jedno małe, przylegające do całości od strony północnej:
Dołączył: 20 Mar 2006 Posty: 10273 Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Wto 16 Wrz, 2014 10:18 bunkry w Mielnie
Dzięki (przy okazji naprowadziłeś mnie tym zdjęciem na właściwą lekturę zalegającą na półce )
Faktycznie powszechny "cudak"
W tym, na północnej ścianie jest w ścianie poprzeczna bruzda. Wygląda jak miejsce do wkomponowania daszku...(maskowanie?)
Z charakterystycznych szczegółów warte zwrócenia uwagi są otwory w suficie na jakieś pionowo mocowane belki (po przeciwległej stronie okien).
Drugi obiekt w Mielnie jest niemal identyczny z jedną różnicą - nie posiada tej 'przybudówki'.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
