Niektórzy widzą w nim „szarą eminencję" włoskiego (neo)faszyzmu dla innych pozostaje zwykłym filozofem bez większych politycznych wpływów. W istocie
julius Evola znajdował się gdzieś pomiędzy lub, jak się sam oceniał, ponad tym wszystkim. Nie chciał być „pospolitym faszystą", lecz „superfaszystą", nie pierwszym lepszym „naukowcem zajmującym się badaniem ras ludzkich", lecz takim, który szuka w rasach „krwi i ducha", a arystokratyczne elity wskazuje jako ostatnie stadium ewolucji człowieka. Neopogańska Nowa Prawica zawdzięcza mu bez wątpienia wiele, ale również teoretycy nie związani politycznie z żadną orientacją wypowiadali się niejednokrotnie pozytywnie o baronie, a szczególnym zainteresowaniem cieszy się on ze strony różnych kręgów ezoterycznych. Głównym miejscem, z którym artysta, magik, filozof, pisarz i polityczny ideolog był związany - materialnie i duchowo - było wieczne miasto Rzym. Tutaj Giulio Cesare Andrea Evola, tak brzmiało jego właściwe nazwisko, przyszedł na świat w dniu 19 maja 1898 roku jako syn Vinzenco Evoli i jego żony Concetty z domu Frangipane. Był potomkiem sycylijskiej rodziny ziemiańskiej pochodzącej z Hiszpanii, której korzenie według jego własnych zapewnień sięgały „nordycko-germańskich źródeł" (dlatego pierwotnie nazywała się ona Hevelar) Wychowany wedle surowych zasad katolickich, jako przedstawiciel elity, interesował się techniką i matematyką, a w roku 1915 rozpoczął w Rzymie studia inżynierskie.
...