Królewski Zamek Będziński – ¶średniowieczna warownia obronna wzniesiona przez Kazimierza Wielkiego w systemie tzw. Orlich Gniazd na pograniczu Małopolski i Ś¦l±ska, na wzgórzu nad Czarn± Przemsz±; wielokrotnie niszczona, odbudowana w 1956 r.
Historia fortyfikacji w Będzinie sięga IX wieku. Już wtedy na Górze Zamkowej wzniesiono gród, prawdopodobnie należ±cy do plemienia Wi¶ślan lub jego zachodniego odłamu. Gród był kilkakrotnie rozbudowywany: m.in. w miejsce pierwotnej palisady wzniesiono istniej±cy do dzi¶ś zewnętrzny wał podgrodzia, a wewnętrzny wał podgrodzia zniwelowano celem założenia cmentarza wczesnochrze¶ścijańskiego (XII wiek). Osadnictwo podgrodowe rozwijało się na południowym stoku wzgórza (obecne podej¶ście pod zamek i teren parafii Ś¦w. Trójcy). Wbrew rozpowszechnionym opiniom Tatarzy nie zdobyli grodu – ¶ślady spalenizny odkryte w wale grodu w ¶świetle najnowszych badań archeologicznych (m.in. metod± dendrochronologii) pochodz± z lat wcze¶śniejszych.
W 2 połowie XIII wieku, prawdopodobnie za panowania Bolesława Wstydliwego, w obrębie grodu wzniesiono kamienny stołp – wieżę, istniej±c± do dzi¶ś. Do niej Kazimierz Wielki w latach 40. XIV stulecia dobudował zamek, który składał się pocz±tkowo z zamku górnego (ta czę¶ść – po przebudowach – istnieje do dzi¶ś) otoczonego dwoma pier¶ścieniami murów, oraz dolnego, z bram± wjazdow± od strony północnej (do ...