Początki obronnej siedziby w Łęczycy nie są jednoznacznie wyjaśnione. Pierwszy gród z XI wieku nie został zlokalizowany, resztki późniejszego, który funkcjonował w XII i XIII wieku, znajdują się na łąkach koło obecnego podłęczyckiego Tumu. Jan długosz pisał o tym grodzie "starożytny" już w okresie walki o władzę pomiędzy synami Władysława Hermana: Bolesławem, zwanym później Krzywoustym, i jego bratem przyrodnim Zbigniewem. Kazimierz Sprawiedliwy zwołał tutaj w 1180 r. zjazd najwyższych dostojników polskich, na którym dokonano szeregu reform. Na zjeździe tym wzięto pod opiekę ubogich, ogłaszając, że podlega klątwie kościelnej ten, kto im sprawi krzywdę.
Około połowy XIII wieku Konrad Mazowiecki prawdopodobnie wzniósł nowy, obszerniejszy gród w pobliżu ujścia Wolicy do Bzury. Przeniesienie Łęczycy na obecnie zajmowany teren nastąpiło bądź w 1267 roku podczas lokacji miasta, bądź po jego zniszczeniu. Wiadomo bowiem, że Łęczycy w drugiej połowie XIII wieku kilkukrotnie była niszczona. W 1331 roku Krzyżacy zniszczyli miasto i oblegli zamek. Władysław Łokietek nie zdążył na czas z odsieczą i również zamek został zdobyty i zniszczony. Nie został już odbudowany na dawnym terenie.
Obecny zamek powstał prawdopodobnie w latach 1357-1370 wzniesiony przez króla Kazimierza Wielkiego po tym jak włączył on księstwo łęczyckie w granice swojego państwa. ...