Jan Kasprowicz

Jan kasprowicz (ur. 12 grudnia 1860 w Szymborzu, zm. 1 sierpnia 1926 w Zakopanem) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i tłumacz. Przedstawiciel Młodej Polski, związany z kilkoma głównymi nurtami ówczesnej liryki, przede wszystkim z naturalizmem, symbolizmem oraz ekspresjonizmem. Prekursor nowoczesnego wiersza wolnego, katastrofizmu oraz szeregu tendencji prymitywistycznych we współczesnej sztuce. Uważany za jednego z najwybitniejszych poetów w dziejach literatury polskiej, stawianego na równi z Adamem Mickiewiczem, czy nawet nobilitowanego do roli Wieszcza.Ceniona zwłaszcza za oryginalnośœć stylu i twórczą niezależnośœć poezja kasprowicza powstawała jako owoc bolesnych dośœwiadczeń życiowych związanych z biedą, samotnośœcią, rozpadem więzi rodzinnych i próbami nawiązania dialogu z Bogiem. Stąd też stopniowe przemiany postaw estetycznych tej − początkowo bluźnierczej, później zaśœ rozpaczliwej − twórczośœci, której finalnym etapem była franciszkańska apoteoza bliskośœci z naturą, prostoty i pogody życia pośœród przeciwnośœci. kasprowicz był przy tym, zdaniem Adama Ważyka, "jedyną naturą religijną wśœród ówczesnych poetów"; każde dośœwiadczenie egzystencjalne swojej burzliwej biografii odnosił bowiem do refleksji głęboko zakorzenionych w Piśœmie ŒŚwiętym oraz tradycji chrześœcijańskiej. Inni badacze zwracają z kolei uwagę na ewolucję postrzegania miłośœci u kasprowicza: od niszczycielskiego erosa po caritas, która "pocałunkami darzy wrogą ziemię".Ważne miejsce w jego poezji zajmował zachwyt nad przyrodą rodzinnych Kujaw oraz odbywane w latach późniejszych wędrówki ...