FORUM OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA Strona Główna FORUM OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA
ROK ZAŁ. 2006

www.stowarzyszeniebastion.com

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum

Odpowiedz do tematu
Poprzedni temat :: Następny temat

Tagi tematu: konwencjonalna

Broń konwencjonalna
Autor Wiadomość
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 02:48   Broń konwencjonalna

czyli ile musiałam wiedziec o niej na egzamin, a teraz się tą wiedza podzielę ;)



BROŃ



1. zbiór przedmiotów materialnych, stanowiących narzędzia do walki zbrojnej obronnej lub zaczepnej (broń wojskowa), polowania na zwierzynę łowną (broń myśœliwska) oraz rywalizacji sportowej (broń sportowa). Rozwój broni jest śœciśœle związany z ogólnym rozwojem cywilizacji, a zwłaszcza z rozwojem sposobu produkcji dóbr materialnych. W ujęciu historycznym całośœć dziejów broni dzieli się na cztery wielkie okresy: starożytny (do końca V w.), śœredniowieczny (do końca XV w.), nowożytny (do połowy XIX w.) i współczesny. Broń starożytna, śœredniowieczna i nowożytna nazywana jest ogólnie –bronią dawną lub historyczną, a broń okresu współczesnego -bronią współczesną. Ze względu na sposób wykorzystania wyróżnia się broń do walki wręcz (broń biała), do walki na odległośœć (broń miotająca) oraz broń do osłony różnych cz궜ci ciała (broń ochronna)

2. wychodzący obecnie z użycia termin, oznaczający rodzaj wojsk np. broń pancerna.
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 02:49   

BROŃ KONWENCJONALNA (KLASYCZNA)

Wszystkie rodzaje broni z wyjątkiem broni masowego rażenia; okreśœlana też jako klasyczna lub zwykła, W szczególnośœci termin ten obejmuje broń strzelecką i artyleryjską strzelającą pociskami zwykłymi oraz rakietową z głowicami konwencjonalnymi.



BROŃ DAWNA

Ogólna nazwa broni wytwarzanej i powszechnie stosowanej w okresie starożytnym, śœredniowiecznym i nowożytnym. W porównaniu z bronią współczesną. charakteryzuje się stosunkowo niską efektywnośœcią bojową. Do końca okresu śœredniowiecznego główną rolę odgrywała broń biała, rozpowszechniła się także broń miotająca oraz broń ochronna. Począwszy od XV w. dominującą rolę zaczęła przejmować broń palna. Okres starożytny obejmuje broń obu epok kamiennych - paleolitu i neolitu (m.in. ręczne siekierki kamienne bez drzewca, maczugi, sztylety kośœciane i kamienne, płaskie siekierki kamienne, siekieromłoty łuki kośœciane, kamienne i kośœciane groty strzał i oszczepów), miedzianą, brązową i żelazną broń starego, śœredniego i nowego państwa egipskiego (m.in. puginały, topory, buławotopory, miecze sierpowe, groty strzał, tarcze ochronne, włócznie, proste lub zagięte miecze obosieczne, pancerze łuskowe, wozy bojowe zaprzężone w konie), broń asyryjską (m.in. hełmy stożkowe i grzebieniowe, miecze, proce, włócznie, pancerze skórzane i łuskowe, wozy bojowe) oraz broń grecką, macedońską i rzymską (m.in. włócznie, miecze, tarcze ochronne, hełmy, łuskowe, płytowe, pancerze kolcze i skórzane, oszczepy, piki, pasy bojowe, balisty, katapulty). Koniec okresu starożytnego i początek śœredniowiecznego nastąpił wraz z upadkiem Cesarstwa Zachodnio - Rzymskiego (koniec V w.), gdy rozpoczął się powolny zanik rzymskiej sztuki wojennej, stanowiącej kulminacyjny punkt rozwoju broni starożytnej. Okres śœredniowieczny obejmuje broń ludów germańskich, głównie Franków (m.in. miecze, noże, włócznie, oszczepy, siekiery bojowe, hełmy obręczowe), broń Merowingów i Karolingów (m.in. hełmy obręczowe, miecze, zbroje łuskowe, włócznie), broń Słowian (m.in. łuki, włócznie), broń okresu wypraw krzyżowych (m.in. kolczugi, łuki, kusze, machiny miotające) oraz broń palną. Koniec okresu śœredniowiecznego i początek nowożytnego przypada na wiek XV, gdy rozwój i upowszechnienie broni palnej wywołało przełom w dziejach uzbrojenia, fortyfikacji i sztuki wojennej.





W okresie nowożytnym machiny miotające zastępowano bronią palną, stopniowo zanikało uzbrojenie ochronne nie zabezpieczające przed pociskami broni palnej a następnie broń drzewcowa (kopie, piki, lance) i obuchowa (cepy, młoty bojowe).

W broni palnej nastąpiło wyraźne wyodrębnienie broni strzeleckiej i broni artyleryjskiej. Artyleria przekształciła się w samodzielny rodzaj wojsk. Obok ciężkich dział stacjonarnych (bombardy, moździerze, kolubryny) pojawiły się działa ciągnione (kartauny), a następnie lekkie działa polowe (działa regimentowe). Lufy dział (o gładkim przewodzie - bez zamka) odlewano ze spiżu. Wprowadzono mechanizmy naprowadzania i przyrządy celownicze. Kule kamienne zastępowano ołowianymi a następnie lanymi kulami żeliwnymi. Zaczęto stosować kartacze (kamienne i ołowiane), szrapnele, pociski zapalające, granaty odłamkowe oraz zespolone ładunki miotające. Zmniejszono liczbę i ujednolicono kaliber dział. Obok fortecznej, pozycyjnej i nadbrzeżnej powstała artyleria polowa (batalionowa, pułkowa, dywizyjna, korpuśœna) - do ogniowego wsparcia działań piechoty. W zakresie broni strzeleckiej ciężkie hakownice zastąpiono znacznie lżejszymi rusznicami (arkebuzami), następnie muszkietami i karabinami (fuzjami, flintami). Upowszechniły się także karabinki i pistolety, zwłaszcza w jeździe - eliminując broń drzewcową. Stosowana jest także (zwłaszcza w XVI w.) broń złożona: pistolety - czekany, pistolety - topory, pistolety-puginały, pistolety-miecze, broń użyteczna w razie niewypału lub niecelnego strzału. Broń strzelecka tego okresu była bronią odprzodową, jednostrzałową, początkowo gładkolufową, następnie bruzdowaną o kalibrze 15-19 mm. Wyposażona początkowo w zamki lontowe, następnie kołowe, skałkowe i kapiszonowe. Okres nowożytny w historii rozwoju broni kończy się w połowie XIX w., gdy w powszechnym użyciu znajduje się broń strzelecka odprzodowa, z bruzdowaną lufą staliwną, wyposażoną w zamek kapiszonowy oraz broń artyleryjska odprzodowa gładkolufowa o donośœnośœci nie przekraczającej 6 km. Łoża dział były drewniane, sztywne, wyposażone w śœrubowy mechanizm podniesieniowy, osie żelazne, koła drewniane z żelaznymi obręczami.
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 02:51   

BROŃ WSPÓŁCZESNA



Ogólna nazwa broni wytwarzanej i powszechnie stosowanej w okresie współczesnym. W porównaniu z bronią dawną charakteryzuje się wyższą efektywnośœcią bojową. W okresie tym dominującą rolę odgrywa broń palna. Zanikła prawie zupełnie broń ochronna, bezpośœrednia (z wyjątkiem hełmów) oraz broń biała (do XX w. przetrwała tylko lanca i szabla w kawalerii). Powstały nowe rodzaje broni: samoloty, czołgi, broń chemiczna, broń biologiczna, rakietowa, broń masowego rażenia. Jako początek okresu współczesnego przyjęto połowę XIX w., kiedy to w miejsce odprzodowej kapiszonowej broni strzeleckiej wprowadzono i upowszechniono karabiny odtylcowe strzelające nabojami zespolonymi (Dreyse wz.41). Równocześœnie gładkolufowe, odprzodowe, spiżowe działa artyleryjskie zaczęto powoli zastępować bruzdowanymi, odtylcowymi działami staliwnymi, strzelającymi wydłużonymi pociskami walcowymi. Zapoczątkowany został proces szybkiego rozwoju broni palnej, idący w kierunku zwiększenia szybkostrzelnośœci, donośœnośœci, trwałośœci, manewrowośœci i niezawodnośœci działania. W jego rezultacie w końcu XIX w upowszechniła się palna szybkostrzelna broń strzelecka oraz dalekonośœna broń artyleryjska. Było to możliwe dzięki wielu innowacjom, takim jak: działo o gładkośœciennej stalowej lufie (J. Mayer – 1844); odprzodowe działo bruzdowane z zamkiem klinowym (G. Cavalli — 1846 r.), walcowe pociski działowe wystrzeliwane z luf bruzdowanych, wykorzystanie odrzutu do otwarcia zamka (Bessemer - 1853 r.), rewolwerowa łuska miedziana z bocznym zapłonem (Lefaucheux - 1853 r.), działo odprzodowe z lufą bruzdowaną i zamkiem klinowym (W.G. Armstrong - 1855 r.), sposób wytapiania wysokogatunkowej stali (Bessemer - 1855 r.); pierwszy rewolwer na nabój z łuską o centralnym zapłonie (nabój Floberta) (firma Smith and Wesson - 1857 r.), pierwszy hamulec wylotowy (1860 r.), materiał kruszący - trotyl (Wilbrand - 1863 r.), łuska mosiężna z centralnym zapłonem, ze spłonką i kowadełkiem (H. Berden -1865 r.), karabin powtarzalny (Vetterli - 1869 r.), łuska działowa (Refye - 1870 r.), armata przeciwbalonowa (firma Krupp - 1870 r.), armata z krótkim odrzutem lufy, wyposażona w





hydrauliczny opornik i sprężynowy powrotnik (W. Baranowski -1872 r.), zamek działowy z uszczelniaczem plastycznym (Ch. R. Bange -1872 r.), stalowe łoże działowe (1874 r.), wprowadzenie pierśœcieni wiodących i centrujących w pociskach artyleryjskich (1877 r.), szybkostrzelna armata polowa z zamkiem rewolwerowym (firma Hochkiss - 1879 r.), karabin maszynowy (H.S. Maxim - 1883 r.), proch bezdymny nitrocelulozowy (P. Vielle - 1886 r.), nabój z prochem bezdymnym i karabin powtarzalny Lebel. wz. 1886, przystosowany do tego naboju (L.N. Lebel - 1886 r.), proch bezdymny nitroglicerynowy (A. Nobel - 1888 r.), oporopowrotnik hydropneumatyczny (K. Haussner — 1888 r.). Większa o 2,5 - 3 razy siła prochu bezdymnego (w stosunku do prochu czarnego) stworzyła przesłanki do rozwoju broni o zwiększonej donośœnośœci, natomiast wyeliminowanie zadymienia w czasie strzału uzasadniało podjęcie prac nad zwiększeniem szybkostrzelnośœci. W latach 1891 - 1900 pojawiają się pierwsze wzory pistoletów i karabinów samopowtarzalnych, skonstruowane głównie przez Mannlichera, Mausera i Browninga. W 1897 r. francuska firma Schneider rozpoczęła produkcję 75 mm armaty polowej wz. 1897, o donośœnośœci 11200 m i szybkostrzelnośœci 20 strz./min. Armata ta, wyposażona w hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik (działające na długiej drodze - długi odrzut lufy), została uznana za najskuteczniejsze działo I wojny śœwiatowej i była stosowana jeszcze w II wojnie śœwiatowej. W czasie I wojny śœwiatowej Niemcy skonstruowali 210 mm stacjonarną armatę przeciwparyską o donośœnośœci 128 km i 420 mm moździerz oblężniczy „Gruba Berta” w wersji stacjonarnej i ciągnionej. Pociski tych moździerzy były zdolne zburzyć najpotężniejsze twierdze ówczesnej Europy. Wzrost dynamiki działań bojowych w wyniku wprowadzenia broni pancernej spowodował zanik ciężkich dział stacjonarnych. Działa wielkiej mocy instalowano głównie na okrętach i na platformach kolejowych. Najpotężniejszym działem używanym w czasie II wojny śœwiatowej była 800 mm niemiecka armata kolejowa Dora. W okresie międzywojennym wprowadzono armaty przeciwlotnicze i działa bezodrzutowe. Działa polowe zaczęto przystosowywać do trakcji samochodowej, powstały też pierwsze działa samobieżne. W zakresie broni strzeleckiej nastąpiło zróżnicowanie broni maszynowej na najcięższe, ciężkie, lekkie i ręczne karabiny maszynowe. Wprowadzono również pistolety maszynowe. Skonstruowano w pełni udane wzory karabinów samopowtarzalnych. W okresie II wojny śœwiatowej wprowadzono karabinki automatyczne przystosowane do naboju pośœredniego. Po II wojnie śœwiatowej rozpoczął się proces usamobieżnienia i automatyzacji broni artyleryjskiej. Powstały zestawy artyleryjskie wyposażone w radiolokacyjne urządzenia wykrywania i śœledzenia celów, przeliczniki artyleryjskie i układy naprowadzania. Wprowadzono celowniki noktowizyjne, dalmierze laserowe i układy kierowania ogniem. Działa artyleryjskie, zwłaszcza czołgowe i samobieżne, wyposażono w zmechanizowane półsamoczynne i samoczynne układy zasilania w amunicję. W broni strzeleckiej w 1961 r wprowadzono małokalibrowy nabój pośœredni (5,56 mm), który upowszechnił się wraz z masowo wprowadzanymi karabinkami, przystosowanymi do tego naboju. Obecnie zarysowały się dwa główne kierunki rozwoju broni lufowej. W ramach pierwszego następuje dalsze doskonalenie konstrukcji klasycznych (przystosowanych do istniejącej amunicji). Przejawia się to stosowaniem nowych materiałów konstrukcyjnych (metale lekkie, tworzywa sztuczne), nowych układów konstrukcyjnych (bull-pup). tańszych technologii (tłoczenie, zgrzewanie) oraz udoskonalaniem istniejących (modułowośœć, standardowośœć) i wprowadzeniem nowych mechanizmów (ogranicznik długośœci serii). Drugi kierunek jest związany z wprowadzeniem zupełnie nowych konstrukcji broni. Najbardziej zaawansowane są prace nad wprowadzeniem broni strzeleckiej przystosowanej do amunicji bezłuskowej (G11, LRMG). Trwają też prace nad bronią zasilaną płynnym materiałem miotającym.



Wg przeznaczenia broń dzieli się na:

-wojskową;

-myśœliwską;

-sportową;

-cywilną.



jak nadążycie z czytaniem to dorzucę opis tych czterech ostatnich :)
 
 
 
drFaustus 
komendant zgrupowania



Dołączył: 20 Mar 2006
Posty: 10265
Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 02:54   

Wrzucaj wrzucaj...wcześœniej czy później ktośœ tu do nas trafi i poczyta :)
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 03:25   

BROŃ WOJSKOWA

Broń wchodząca w skład etatowego wyposażenia pojedynczych żołnierzy, pododdziałów oraz większych związków taktycznych i operacyjnych regularnych sił zbrojnych, przeznaczona do obezwładniania siły żywej, niszczenia sprzętu, umocnień, przeszkód i różnych obiektów przeciwnika, dezorganizowania jego systemów dowodzenia i zaopatrywania oraz ogniowego wsparcia działań bojowych wojsk własnych. Tworzy okreśœlony system uzbrojenia, podporządkowany koncepcjom jej użycia w przewidywanych starciach zbrojnych. Broń współczesna powinna spełniać okreśœlone wymagania taktyczno - techniczne i być utrzymywana w stałej sprawnośœci technicznej i gotowośœci bojowej. Współczesna broń współczesna jest w zasadzie bronią palną. W szczątkowej postaci występuje jeszcze broń biała (bagnety, noże, szable). W zależnośœci od przeznaczenia wyróżnia się broń współczesną bojową, ćwiczebną i szkolną. Z uwagi na stan techniczny wyróżnia się broń współczesną kategorii pierwszej (broń nowa), drugiej (broń używana w pełni sprawna), trzeciej (broń przeznaczona do naprawy), piątej (broń niezdatna do dalszej eksploatacji, wycofana z wyposażenia). W ogólniejszym znaczeniu jako współczesną broń można traktować całośœciowo wozy bojowe, samoloty bombowe, myśœliwskie i szturmowe, nawodne i podwodne okręty wojenne itp.



BROŃ MYŒŚLIWSKA

Broń przeznaczona do polowania na zwierzynę łowną. Współczesna broń myśœliwska jest strzelecką bronią palną, najcz궜ciej nieautomatyczną (jednostrzałową lub powtarzalną), rzadziej automatyczną (samopowtarzalną). Do broni myśœliwskiej zalicza się także pomocniczą broń białą (np. noże myśœliwskie). W palnej broni myśœliwskiej są stosowane lufy o przewodzie gładkim, cylindrycznym lub lekko zwężającym się na całej długośœci (do strzelania zarówno amunicją śœrutową jak i kulową, zwykle ołowianą), gładkim - zwężającym się przy wylocie (typu czok - do zagęszczania wiązki śœrutu), gładkim - rozszerzającym się przy wylocie (typu skeet - do rozszerzania wiązki śœrutu) oraz lufy o przewodzie bruzdowanym (do strzelania pociskami podobnymi do karabinowych). Ze względu na rodzaj stosowanej amunicji oraz związaną tym budowę przewodu luf bron myśœliwska dzieli się na śœrutową, kulową i kombinowaną (śœrutowo - kulową). W zależnośœci od liczby, budowy i układu luf wyróżnia się: jednorurki (pojedynki, śœrutówki) - z jedną lufą śœrutową (najcz궜ciej samopowtarzalne z magazynkiem trzy lub pięcionabojowym), sztucery pojedyncze - z jedną lufą kulową (najcz궜ciej powtarzalne, rzadziej samopowtarzalne), dubeltówki (dwulufki, dwururki) - z dwoma lufami śœrutowymi w układzie poziomym, nadlufki (dwojaki, boki) - z dwoma lufami śœrutowymi w układzie pionowym, sztucery podwójne (ekspresy) - z dwoma lufami kulowymi w układzie poziomym, sztucery podwójne (ekspresy - boki) - z dwoma lufami kulowymi w układzie pionowym, kniejówki - z lufą kulową i śœrutową w układzie poziomym, kniejówki - boki - z lufą kulową i śœrutową w układzie pionowym, tójlufki (trojaki, drylingi) - z dwoma lufami kulowymi i jedną śœrutową, czwórlufki (czworaki, firiingi)- z dwoma lufami kulowymi i dwoma śœrutowymi. Kaliber kulowej broni myśœliwskiej zawiera się najcz궜ciej w przedziale 7,0 - 9,3 mm, natomiast broni myśœliwskiej śœrutowej wyrażany jest zwykle za pomocą wagomiaru i wynosi 12 - 20 (kaliber myśœliwskiej broni śœrutowej).



BROŃ SPORTOWA

Broń przeznaczona do rywalizacji sportowej, szkolenia i treningów. Dzieli się na broń miotającą i broń białą. Do broni sportowej miotającej zalicza się broń palną (rewolwery, pistolety, karabiny i karabinki sportowe), pneumatyczną (tzw. wiatrówki), neurobalistyczną (np. łuki). Broń sportowa palna dzieli się na broń kulową i broń śœrutową. Do broni sportowej białej zalicza się szable, szpady i florety sportowe.





BROŃ CYWILNA

Broń przeznaczona do obrony osobistej oraz ochrony mienia (indywidualnego i społecznego). Najcz궜ciej stosowaną bronią cywilną jest broń gazowa. Na zakup i posiadanie broni cywilnej niezbędne jest uzyskanie pozwolenia organów upoważnionych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w stosunku do żołnierzy - Ministra Obrony Narodowej. Nabywanie i posiadanie broni palnej produkowanej przed 1850 r. nie wymaga zezwolenia. Użycie broni cywilnej jest śœrodkiem ostatecznym i może nastąpić wyłącznie w obronie koniecznej lub w stanie wyższej koniecznośœci. Obrona konieczna zachodzi w przypadku odpierania bezpośœredniego, bezprawnego i rzeczywistego zamachu na człowieka, dobro własne jak i innej osoby lub dobro społeczne pozostające pod ochroną prawa oraz w przypadku występowania w celu przywrócenia porządku lub spokoju publicznego (chociażby to nie wynikało z obowiązku służbowego). Obrona mieśœci się w ramach koniecznośœci, gdy osoba zaatakowana wybrała najłagodniejszy z możliwych, skutecznych sposobów obrony. Dysproporcja pomiędzy stopniem niebezpieczeństwa zamachu a intensywnośœcią zastosowanej obrony stanowi przekroczenie jej granic i może być uznana jako czyn bezprawny, a nawet przestępczy. Stan wyższej koniecznośœci zachodzi wówczas, gdy jedynym sposobem ratowania dobra społecznego lub dobra jednostki przed grożącym mu bezpośœrednim i rzeczywistym niebezpieczeństwem jest popełnienie czynu zabronionego przez ustawę karną, godzącego w inne dobro, jeśœli nie przedstawia ono wartośœci oczywiśœcie większej od dobra ratowanego.



Wg sposobu działania broń dzieli się na:

- białą;

- miotającą;

- ochronną.



kolejny podział i kolejna przerwa ;)
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 04:37   

dziel sie dziel sie:)

teraz wiem z czego strzelalam dokladnie:)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 04:50   

dla Ciebie wszystko :)



BRON BIAŁA

Broń przeznaczona do walki wręcz. Do broni białej zalicza się broń kłującą (np. szpada, sztylet), drzewcową (np. włócznia, pika), obuchową (np. maczuga, młot bojowy) i sieczną (np. szabla, miecz) oraz różne przedmioty używane do walki wręcz jak kastety, pałki itp. W zależnośœci od przeznaczenia może być bronią białą wojskową (np. bagnety, noże szturmowe), myśœliwska (np. noże myśœliwskie), sportowa (np. szabla, szpada).



BROŃ MIOTAJĄCA

Broń przeznaczona do miotania różnego rodzaju pocisków. W zależnośœci od źródła energii wykorzystywanej do miotania dzieli się na: broń neurobalistyczną - wykorzystującą sprężystośœć materiałów (np. łuki, kusze, machiny miotające), broń barobalistyczną - wykorzystującą siłę odśœrodkową (np. proce), broń pneumatyczną - wykorzystującą energię sprężonych gazów (np. wiatrówki, moździerze pneumatyczne) oraz broń pirobalistyczną, zwaną bronią palną - wykorzystującą energię gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego (zwykle prochu).



BROŃ OCHRONNA

Do osłony różnych cz궜ci ciała przed uderzeniami, cięciami, pchnięciami a także przed oddziaływaniem pocisków broni palnej i drobnych odłamków. Wyróżnia się broń ochronną bezpośœrednią (hełmy, zbroje, kamizelki ochronne itp.) i broń ochronną pośœrednią (tarcze, schrony, pancerze wozów bojowych itp.).



Wg rodzaju energii wykorzystywanej do miotania broń dzieli się na:

- neurobalistyczną;

- barobalistyczną;

- palną;

- pneumatyczną.





BROŃ PALNA

Broń miotająca zawierająca układ miotający, w którym do napędu pocisków jest wykorzystywana energia kinetyczna gazów, powstających podczas spalania -ładunku miotającego (napędowego). W zależnośœci od rodzaju zastosowanego układu miotającego broń palna dzieli się na broń lufową i broń rakietową. W ujęciu termodynamicznym broń palna jest maszyną cieplną, w której następuje zamiana energii chemicznej ładunku miotającego (prochowego) poprzez stadium energii cieplnej gazów prochowych na energię kinetyczną pocisku, niezbędną do kontynuowania jego lotu na torze. Sprawnośœć broni palnej w zależnośœci od jej rodzaju waha się od kilku do około 30%. Moc współczesnego działa artyleryjskiego śœredniego kalibru (np. 125 mm armaty czołgowej), strzelającego pociskami o masie 5,67 kg (23 kg) z prędkośœcią początkową 1800 m/s (850 m/s) wynosi odpowiednio 450 MW (410 MW) i jest porównywalna z mocą elektrowni w Stalowej Woli (435 MW). Dla porównania moc pistoletu P-83, strzelającego pociskami o masie 6,16 g, z prędkośœcią początkową 318 m/s, wynosi około 207 kW (282 KM), czyli jest porównywalna z mocą samochodów osobowych rajdowych.



Broń palna dzieli się na:

- lufową;

- rakietową.



chcecie dalej?? ;) mam jeszcze :D
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 04:55   

nie wiem jak inni ale ja chce;)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 04:57   

to jeszcze troszeczenke, specjalnie dla Ciebie podam <a później przepytam ;) >



BROŃ LUFOWA

Broń, w której do napędu pocisków zastosowano układ miotający lufowy. Możliwośœci energetyczne i bojowe broni lufowej determinuje głównie kaliber lufy oraz jej długośœć. Według przeznaczenia broń lufowa dzieli się na wojskową (wojskowa broń lufowa), myśœliwską, sportową i cywilną, w zależnośœci od budowy przewodu lufy na gładkolufową, bruzdowaną i poligonalną, z uwagi na sposób ładowania na broń odprzodową i broń odtylcową, ze względu na stopień automatyzacji cyklu pracy - na broń automatyczną, broń półautomatyczną i broń nieautomatyczną.



BROŃ ODPRZODOWA

Broń lufowa, bez zamka, ładowana od wylotu lufy (od przodu). Powszechnie stosowana do połowy XIX w, następnie stopniowo wypierana przez broń odtylcową. Współczesną bronią odwprzodową są jedynie moździerze lekkie i śœrednie, oraz niektóre granatniki (np. karabinek-granatnik wz. 1960 i wz. 1960/72).

BROŃ ODTYLCOWA

Broń lufowa ładowana od strony wlotu lufy (od tyłu) po otwarciu zamka. Od połowy XIX w. broń odtylcowa stopniowo zastępuje broń odprzodową (z wyjątkiem moździerzy lekkich i śœrednich). Pierwszą broną odtylcową strzelecką był karabin Dreyse wz. 41, a artyleryjską działo skonstruowane przez G. Cavalliego w 1846 r.



BROŃ GŁADKOLUFOWA

Broń palna z gładokośœciennym (niebruzdowanym) przewodem lufy. Lufy z gładkośœciennym przewodem mają najnowsze armaty czołgowe, działa bezodrzutowe, granatniki, pistolety sygnałowe, broń myśœliwska śœrutowa i większośœć moździerzy. Do stabilizacji pocisków wystrzeliwanych z broni gładkolufowej są stosowane brzechwy, umieszczone zazwyczaj w tylnej cz궜ci pocisków. Długośœć pocisków stosowanych do broni gładkolufowej nie jest ograniczona warunkami stabilizacyjno - wytrzymałośœciowymi. Z broni gładkolufowej można więc wystrzeliwać pociski o długośœci znacznie przekraczającej 5 kalibrów, charakteryzujące się dużym współczynnikiem obciążenia poprzecznego pocisku, a więc i dużą skutecznośœcią działania uderzeniowego, np. pociski przeciwpancerne podkalibrowe (z elementem rażącym w postaci długiego rdzenia). Można także stosować pociski, których konstrukcja wymaga wydłużenia, np. kumulacyjne z dodatkowym napędem rakietowym.





BROŃ BRUZDOWANA (GWINTOWANA)

Broń lufowa, której przewód ma wzdłużne wyżłobienia (bruzdy, gwinty) wykonane w postaci linii śœrubowej o małym pochyleniu (dużym skoku). Bruzdy współpracując z płaszczem pocisku strzeleckiego lub z pierśœcieniami wiodącymi pocisku artyleryjskiego nadają pociskom ruch obrotowy, niezbędny do zapewnienia stabilizacji lotu na torze. Lufy bruzdowane ma większośœć dział artyleryjskich (armaty polowe, haubice, haubicoarmaty) a także prawie cała broń strzelecka. Pociski wystrzeliwane z broni bruzdowanej są mniej podatne na działanie wiatru bocznego, odznaczają się więc dużą celnośœcią. Stabilizacja obrotowa jest tym lepsza, im większa jest prędkośœć obrotowa pocisku, a więc im większe jest pochylenie bruzd. Pociski dłuższe wymagają nadania im wyższej prędkośœci obrotowej. Zbyt duże pochylenie bruzd prowadzi jednak do zrywania elementów wiodących pocisków. Z tego względu długośœć pocisków wystrzeliwanych z broni bruzdowanej nie przekracza z reguły 5 - 5,5 kalibrów.



Wg przeznaczenia taktycznego bron palna dzieli się na:

- strzelecką;

- artyleryjską.
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:01   

a dziekuje bardzo:)

a ztym pytabniem to nie tak predko:P

jeszzce musze przeciez wyprobowac w parktyce;)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:04   

ale to nie koniec!! :D
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:14   

no mysle ze bedzie cos jeszcze

ale lepiej poczekac i pozostawic widzom niedosyt i napiecie w oczekaiwaniu na ciag dlaszy:)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:19   

BROŃ STRZELECKA

Broń palna, przystosowana do amunicji strzeleckiej, której kaliber (z wyjątkiem niektórych śœrodków wyspecjalizowanych np. granatników) nie przekracza 20 mm. Podstawową grupę broni strzeleckiej stanowi broń strzelecka wojskowa. Do broni strzeleckiej zalicza się również broń myśœliwską i broń sportową. Broń strzelecka wojskowa jest przeznaczona do samoobrony, wymuszania posłuszeństwa, zwalczania pojedynczych i grupowych celów żywych oraz lekko opancerzonego sprzętu i śœrodków ogniowych na stosunkowo małych, nie przekraczających na ogół 2000 m odległośœciach. Broń strzelecka dzieli się na indywidualną i zespołową. Do broni indywidualnej, stanowiącej wyposażenie pojedynczych żołnierzy są zaliczane: rewolwery, pistolety, pistolety maszynowe, karabiny, karabinki oraz karabinki maszynowe. Natomiast do broni zespołowej, wchodzącej w skład wyposażenia pododdziałów, a także wozów bojowych (np. czołgowy karabin maszynowy) i samolotów (np. lotniczy karabin maszynowy) zalicza się ręczne karabiny maszynowe, ciężkie karabiny maszynowe, uniwersalne karabiny maszynowe oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe. Obsługa etatowa każdego egzemplarza broni zespołowej pododdziału składa się przynajmniej z dwóch żołnierzy, z których każdy ma okreśœlone funkcje i zadania. Poza wyżej wymienionymi podstawowymi rodzajami uzbrojenia strzeleckiego do lufowej broni strzeleckiej zalicza się także broń pomocniczą, do której należą indywidualne i zespołowe wyspecjalizowane śœrodki, głównie granatniki i pistolety sygnałowe (rakietnice).



BROŃ ARTYLERYJSKA

Większe i cięższe wzory broni palnej o kalibrze od 20 mm (włącznie), strzelające pociskami wypełnionymi materiałami wybuchowymi (z wyjątkiem pocisków przeciwpancernych zwykłych i podkalibrowych). Broń artyleryjska jest przeznaczona do zwalczania siły żywej, niszczenia sprzętu bojowego, umocnień, przeszkód i obiektów obronnych przeciwnika na bliższych i dalszych odległośœciach (nie przekraczających zwykle 40 000 m), dezorganizowania jego systemów dowodzenia i zaopatrywania oraz ogniowego wsparcia działań bojowych wojsk własnych. Pod względem przeznaczenia taktycznego broń artyleryjska dzieli się na armaty, haubice, haubicoarmaty (armatohaubice), moździerze, działa bezodrzutowe i inne artyleryjskie śœrodki walki, które nie znalazły szerszego zastosowania (np. armatomoździerze). Z uwagi na rodzaj wojsk w jakich jest używana, wyróżnia się broń artyleryjską lądową, lotniczą oraz morską (okrętową i nadbrzeżną). Broń artyleryjską lądową, w zależnośœci od śœrodka ciągu, dzieli się na broń artyleryjską holowaną





(ciągnioną) i samobieżną, natomiast w zależnośœci od rodzajów zwalczanych celów na broń artyleryjską naziemną (ogólnego przeznaczenia - polową i specjalizowaną - przeciwpancerną) oraz przeciwlotniczą.



BROŃ RAKIETOWA

Broń palna, w której do napędu pocisków zastosowano układ miotający rakietowy. Do broni rakietowej zalicza się wszystkie rodzaje pocisków napędzanych silnikami rakietowymi wraz z urządzeniami startowymi i układami kierowania. Ze względu na zasięg oddziaływania wyróżnia się broń rakietową taktyczną, operacyjno - taktyczną i strategiczną. W zależnośœci od przeznaczenia taktycznego wyodrębnia się broń rakietową ogólnego przeznaczenia (np. polowe wyrzutnie rakietowe), przeciwpancerną, przeciwlotniczą, lotniczą, morską itp.



BROŃ PRZECIWPANCERNA

Rodzaje broni przeznaczono do niszczenia czołgów i innych śœrodków opancerzonych. Do broni przeciwpancernej zalicza się: armaty przeciwpancerne i działa samobieżne, strzelające pociskami uderzeniowymi i kumulacyjnymi, działa bezodrzutowe i granatniki przeciwpancerne, pancerzownice strzelające przeważnie pociskami kumulacyjnymi, niektóre wielkokalibrowe karabiny maszynowe, rusznice, ręczne granaty przeciwpancerne, miny przeciw czołgowe, butelki zapalające. Najnowocześœniejszą broną przeciwpancerną są kierowane pociski rakietowe. Ze względu na specyfikę zwalczanych celów, oraz warunków użycia broni przeciwpancernej musi ona charakteryzować się dużą przebijalnośœcią pancerza i celnośœcią, dobrą manewrowośœcią i zdolnośœcią maskowania. Pożądana jest również duża szybkostrzelnośœć. Do broni przeciwpancernej zalicza się również miny i zapory przeciwczołgowe. Odpowiednio zorganizowane wykorzystanie różnych rodzajów broni przeciwpancernej na polu walki tworzy tzw. system obrony przeciwpancernej wojsk.



BROŃ PRZECIWLOTNICZA

Rodzaje broni strzeleckiej, artyleryjskiej i rakietowej przeznaczone do zwalczania śœrodków napadu powietrznego (samolotów, śœmigłowców, desantów powietrznych). Do broni przeciwlotniczej zalicza się przeciwlotnicze karabiny maszynowe (głównie wielokalibrowe, często sprzężone) działka i armaty przeciwlotnicze, niekierowane i kierowane, przeciwlotnicze pociski rakietowe, a także lotnictwo myśœliwskie wyposażone w działka (karabiny maszynowe) i pociski rakietowe, Ze względu na duże prędkośœci współczesnych samolotów broń przeciwlotnicza musi charakteryzować się stałą gotowośœcią bojową, dużą szybkostrzelnośœcią (gęstośœcią ognia), małym czasem lotu pocisku do celu. Artyleryjskie i rakietowe pociski przeciwlotnicze powinny być wyposażone w specjalne zapalniki czasowe lub zbliżeniowe. Do najskuteczniejszych obecnie rodzajów broni przeciwlotniczej należą kierowane pociski rakietowe. Broń przeciwlotnicza wraz z lotnictwem myśœliwskim, śœrodkami radiotechnicznymi wykrywania, powiadamiania i kierowania ogniem wchodzi w skład systemu obrony przeciwlotniczej wojsk lub obrony powietrznej obszaru.



Wg donośœnośœci broń rakietowa dzieli się na:

- broń rakietową taktyczną;

- broń rakietową operacyjno – taktyczną;

- broń rakietową strategiczną.





KONIEC!!!!!!!!!
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:20   

Bym zapomniała <skleroza nie boli ;) >

Literatura:

1. Torecki Stanisław – 1000 słów o broni i balistyce – MON Warszawa 1973r.

2. Ciepliński Andrzej, Woźniak Ryszard – Encyklopedia współczesnej broni palnej –WIS Warszawa 1994.
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:28   

zapalki nie pomagaja xD

przeczytam jutro jak moje oczy beda lepiej pracowaly, wraz z mozgiem :)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:35   

hehe :) przepytam Cię w Grudziądzu ;)
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 05:40   

za szybko

proponuje w grudniu egazmin teoretyczno-praktyczny xD:)

ostatnio wszyscy cos sie na mnie wzieli na przpytywanie,ja nie wiem xD
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 06:15   

OK :)
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 06:20   

o jejku, w co ja sie znow wkopalam!!!!

wczoraj sie wkopalam, dzis

juz nic nie mowie lepiej :x ;)
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 06:32   

heheheheheh chcialam dac Ci nieograniczony zcas.... no ale skoro juz to napisałaśœ na forum i opublikowałaśœ ............. :) hihi
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 06:45   

jak nieograniczony jak mowilas ze w grudziadzu?;>

halo?
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 13:35   

ale to było oczywiste ze za mało czasu dostałas!! wiedzialm ze sie sprzeciwisz!! ;)
 
 
 
orderek 
zastępca komendanta plutonu



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 930
Skąd: INOWROCŁAW
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 15:49   

Anusia zapomnialas jeszcze o jednym rodzaju broni.. Bron Barowa.











Latajace kufle od piwa. ha ha ha
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 16:39   

a kobiecą bronią naturalną są paznokcie ;)
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 19:03   

ale ta barowa wg mnie lepsza:)
 
 
 
henrix87
zastępca komendanta drużyny



Dołączył: 29 Lis 2006
Posty: 451
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 20:04   

Cziekuje za czynny wklad plci pieknej w ta tematyke.



PS. Fajny czat...
 
 
 
Magda
starszy drużynowy



Dołączył: 25 Wrz 2007
Posty: 216
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Wto 30 Paź, 2007 20:26   

my rowniez usilujemy poiwiedziec co nieco na wojskowe temwty xD
 
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Śro 31 Paź, 2007 01:55   

widzę, ze henrix tez wanna be moderator :P
 
 
 
henrix87
zastępca komendanta drużyny



Dołączył: 29 Lis 2006
Posty: 451
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Śro 19 Gru, 2007 11:04   

I don't wanna, I Am :)
 
 
 
drFaustus 
komendant zgrupowania



Dołączył: 20 Mar 2006
Posty: 10265
Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Czw 20 Gru, 2007 04:09   

Się udziela,się awansuje :) Się chce działać,się docenia :) Takich Henrixów nam trza więcej :) A Anusia cośœ osiadła na mieliźnie...? :)
 
 
Anusiaino
komendant plutonu



Dołączył: 24 Mar 2007
Posty: 1638
Skąd: Inowrocław
Wysłany: Pią 21 Gru, 2007 00:59   

bo mi neta odłaczyli w domu..... nadrabiam po nocach, choć Michał się stara bym nie miałą czasu..... >:->
 
 
 
Raisa 
komendant oddziału



Dołączyła: 17 Kwi 2008
Posty: 5038
Wysłany: Nie 19 Cze, 2011 22:08   

Z wystawy w Inowrocławiu. :wink:



 
 
drFaustus 
komendant zgrupowania



Dołączył: 20 Mar 2006
Posty: 10265
Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Pon 20 Cze, 2011 19:25   

:shock: No skądśœ znam ten widoczek... :wink: Mr. Green
 
 
cryssmar 
starszy drużynowy


Dołączył: 24 Lis 2010
Posty: 161
Wysłany: Czw 28 Lip, 2011 00:29   

W Toruniu stoi podobna w Muzeum Fortyfikacji ;)
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group

Kopiowanie wszelkich treści zawartych na forum bez zgody administracji i autorów tematów/postów zabronione!

Administracja forum nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy - są one własnością ich autorów.