Stany Zjednoczone nie należały nigdy do potentatów w dziedzinie broni pancernej. Braki jakościowe w sprzęcie nadrabiają ilością, jak w przypadku czołgów Sherman i Patton. Brak odpowiedniego partnera dla radzieckich wozów bojowych zmotywował naukowców do wytężonych prac. Owocem tej intensyfikacji prac jest czołg M1 "Abrams". Historia tego pojazdu ma początek w latach sześćdziesiątych, gdy modernizacje M48 na M60 nie dały zadawalających efektów w konfrontacji z T-55 i T-62. Prace badawcze prowadzono wspólnie z potentatami broni pancernej - Niemcami. Miał to być wspólny produkt NATO. Różnice zdań w kwestii uzbrojenia (projektowano uzbrojenie wozu w armatę 152 mm przewyższającą radzieckie armaty 100 i 115 mm) spowodowały rozpad prac na dwa niezależne od siebie przedsięwzięcia. Owocem tego był w Niemczech Leopard 2. W tym samym czasie w USA, konkurs na prototyp wygrała firma Chrysler Co. z wozem XM-803 przemianowanym na XM1, a w produkcji seryjnej na M1 -"Abrams".
Załogę czołgu stanowi 4 ludzi. W wieży znajduje się dowódca oraz celowniczy, a ładowniczy i mechanik w kadłubie. Opancerzenie stworzone jest ze spawanych płyt stali pancernej z zastosowaniem w części kadłuba i wieży pancerza warstwowego czyli tak zwanego "Chobham" z wbudowanymi elementami ceramicznymi, a także ze stopów lekkich, osłabiający promieniowanie jądrowe oraz chroniący przed pociskami kumulacyjnymi kalibru 125 mm (armaty będącej na uzbrojeniu czołgu T -72 i jego pokrewnych produkcji). Masa pancerza wynosi 55% masy czołgu. Uzbrojenie pojazdu początkowo stanowiła armata 105 mm, jednak zastąpiono ją armatą 120 mm z potrzeby powiększenia siły ognia. Jest to gładkolufowa armata produkcji niemieckiej (Rheinmetall RM-M-T 20). w którą jest wyposażony Leonard 2. Armata ta przewyższa swymi parametrami armatę 105mm, a przy tym jest stosunkowo lekka, co pozwoliło na zwiększenie grubości i masy pancerza. USA zakupiła licencję na to działo i produkuje je u siebie pod oznaczeniem M 256. Decydującym czynnikiem było to, że armata była już gotowa i przetestowana, a prowadzenie własnych badań i testów przedłużyłoby czas produkcji o parę lat, na co w obliczu globalnej wojny nie mogli pozwolić sobie wojskowi Stanów Zjednoczonych.
Jednostkę ognia stanowi 40 scalonych nabojów z częściowo spalającą się łuską. Stosuje się dwa rodzaje pocisków: podkalibrowy i kumulacyjny. Szybkostrzelność praktyczna wynosi 9 strzałów na minutę, co jest o 2-3 strzały więcej niż konkurencyjnego radzieckiego czołgu T-72 (w T-72 ładowanie odbywa się automatycznie, a nabój jest dzielony). Lufa jest okryta izolacją termiczną, co zapobiega odkształceniu przewodu lufy. Uzbrojenia uzupełniają dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62. Jeden sprzężony z działem oraz jeden kalibru 12.7 mm, stanowiący obronę przeciwlotniczą czołgu, choć możliwe jest strzelanie z niego do celów naziemnych. Czołg wyposażono także w dwie wyrzutnie granatów dymnych lub przeciwpiechotnych.
Abrams posiada bardzo precyzyjny system stabilizacji uzbrojenia, odchyłki na odległości 3000 m wynoszą w pionie ok. 0,5 m i w poziomie 1 m. Dalmierz laserowy zapewnia pomiar odległości od celu z dokładnością 5 m na odległości 2000-8000m. Prawdopodobieństwo trafienia celu o wymiarach 2,3/ 2,3 m na dystansie 2000 m wynosi 90%. Po wychwyceniu celu i podjęciu decyzji przez celowniczego przelicznik balistyczny w czasie 1 s wprowadza korekty (siła i kierunek wiatru, temperatura powietrza i komory nabojowej, cechy szczególne danej partii amunicji) i powoduje oddanie strzału. Są to czynniki decydujące o przetrwaniu czołgu na polu walki. Abrams posiada urządzenie termowizyjne i filtry wentylacyjne ochrony przed czynnikami rażenia broni ABC oraz system ostrzegania przed namierzeniem wiązką laserową celownika innego czołgu.
Czołg napędzany jest przez turbinę gazową o mocy 1118 k W. M1 "Abrams" osiąga prędkość 30 km/h w czasie 6 s. Zużycie paliwa ok. 2000 l na 450 km, a w terenie 300 kg/h. Automatyczna skrzynia biegów i bezstopniowe hydrauliczne mechanizmy skrętu zapewniają dowolny promień skrętu. Termowizor umożliwia załodze wykrywanie i identyfikację celu w całkowitej ciemności i zadymieniu. Montaż Abramsa odbywał się w zakładach koncernu General Dynamics w stanie Ohio i Michigan.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
