FORUM OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA

[henrix87]

Komando Specjalkraefte (KSK)



Początków KSK należy szukać w istniejących od 1990 roku w Bundeswehrze samodzielnych kompaniach dalekiego rozpoznania (Kommandokompanie). Na skutek zachodzących wkrótce na śœwiecie zmian politycznych musiano ponownie przeanalizować dotychczasowe koncepcje użycia sił zbrojnych. Na skutek tego rozwiązano kompanie komandosów i na ich miejsce 20 wrześœnia 1996 roku podjęto decyzję o utworzeniu KSK. Jednostka już 1 kwietnia 1997 roku została włączona w skład sił reagowania kryzysowego (Krisen Reaktion Kraefte). Na miejsce stacjonowania jednostki wybrano szwarcwaldzki garnizon Calw. Do zadań spoczywających na barkach żołnierzy KSK należą m.in.: zapewnienie ochrony znajdującym się na obszarze konfliktu jednostkom niemieckim oraz vip-om, ratowanie i ewakuacja obywateli zarówno Niemiec jak również innych wskazanych przez władze. Realizując postawione zadania jednostka może współdziałać z 26 i 31 Brygadą Powietrznodesantową oraz siłami aeromobilnymi 4 Dywizji.







Organizacyjnie KSK składa się z:







* sztabu,

* kompanii dowodzenia,

* kompanii dalekiego rozpoznania (Fernspahekompanie),

* 1, 2, 3, 4 kompanii komandosów (Kommandokompanie),

* centrum badawczo-szkoleniowego







Kompania dalekiego rozpoznania ma za zadanie zapewnienia informacji rozpoznawczej dla pozostałych pododdziałów oraz opanowania ważnych punktów terenowych. Liczy 100 żołnierzy i jest podzielona na dwa plutony - pierwszy wspiera podczas operacji bojowych plutony komandosów, drugi prowadzi działania rozpoznawcze.







Kompanie komandosów liczą po 80 ludzi i składają się z drużyny dowodzenia i 4 plutonów komandosów (Kommandozuege). Plutony w zależnośœci od potrzeb mogą być dzielone na różne sposoby. Każdy z plutonów posiada także swoje specjalnośœci. Pierwszy jest wyspecjalizowany w skrytym przenikaniu na tyły wroga drogą lądową, drugi prowadzi operacje powietrznodesantowe, trzeci przenika we wskazany obszar drogą morską natomiast czwarty wyspecjalizowany jest w przenikaniu w trudnym terenie np. górzystym.







Centrum badawcze oprócz odpowiedzialnośœci za szkolenie wojsk pracuje wespół z pododdziałami bojowymi nad wypracowaniem nowych technik szkolenia i wykonywania zadań. W jego składzie znajduje się również specjalny pluton pionierów który ma za zadanie wsparcie działania komandosów.







Z uwagi na specyfikę służby w jednostce służą przede wszystkim żołnierze zawodowi i kontraktowi. Nieliczni poborowi wykonują głównie zadania logistyczne i sztabowe. Cykl szkolenia komandosa obejmuje trzy lata i dzieli się na trzy fazy. Pierwsza trwająca zaledwie trzy miesiące obejmuje szkolenie ogólne dające podstawy do dalszego szkolenia. Druga , trwająca 9 miesięcy faza obejmuje już opanowanie zdecydowanie większych i bardziej specjalistycznych umiejętnośœci. Trzecia faza to doskonalenie umiejętnośœci w zespole.







Źródło: http://www.militarium.net