Ciekawa postać Jedni nazywają ją faszystką; inni biorą pod uwagę jej pasję i to nią usprawiedliwiają jej postępowanie...
Ale po kolei ....
Według Wikipedii ...
Hanna Reitsch (ur. 29 marca 1912 w Jeleniej Górze, zm. 24 sierpnia 1979 we Frankfurcie nad Menem) - niemiecki pilot wojskowy o światowej sławie, oblatywaczka i rekordzistka lotnicza, pierwsza kobieta-kapitan lotnictwa wojskowego, jedna z dwóch kobiet w historii Niemiec odznaczona Krzyżem Żelaznym I Klasy.
Od dzieciństwa marzyła o lataniu; początkowo chciała być "latającym lekarzem" w Afryce. Zawsze po szkole jechała rowerem na lotnisko w Jeżowie Sudeckim koło Jeleniej Góry, ucząc się w szkole szybowcowej Wolfa Hirtha. W 1931 po otrzymaniu matury, uczęszczała do "Szkoły Kolonialnej dla Kobiet" w Rendsburgu. Od 1932 studiowała medycynę w Berlinie i Kilonii. W tym samym roku otrzymała licencję pilota po ukończeniu nauki w szkole lotniczej na lotnisku Berlin-Staaken. Jeszcze tego samego roku ustanowiła rekord długości lotu dla kobiet (5,5 godziny w powietrzu).
W 1933 została nauczycielką lotnictwa w szkole lotniczej w Hornbergu koło Schwäbisch GmĂźnd. Od 1933 do 1934 wyjechała z wyprawą badawczą do Brazylii i Argentyny. Po powrocie do Niemiec w 1936 ustanowiła kolejny rekord długości lotu dla kobiet (305 km).
W 1934 porzuciła studia i poświęciła się całkowicie lotniczej pasji. Decyzję tą przyspieszyła propozycja podjęcia pracy w charakterze pilota doświadczalnego w Niemieckim Szybowcowym Instytucie Badawczym, którą przyjęła. Odtąd oblatywała wszystkie nowe konstrukcje szybowcowe powstające w Niemczech.
Była znanym pilotem śmigłowców w tym np. Fw 61 na którym w 1938 roku wykonała liczący się przelot z Berlina do Bremy (229 km) i pierwszy w historii lot wewnątrz budynku - w Deutschlandhalle w Berlinie.
Od 1937 zaczęła współpracować z Luftwaffe jako wojskowy pilot-oblatywacz w centrum badawczym lotnictwa wojskowego w miejscowości Rechlin am MĂźritzsee. Testowała nowe modele samolotów myśliwskich, bombowców, samolotów i szybowców transportowych. W tym samym roku została pierwszą w historii kobietą-kapitanem lotnictwa i jednocześnie jako pierwsza kobieta odbyła lot nad Alpami.
W 1939 ustanowiła kolejny rekord lotu do celu. Testowała szybowce transportowe DFS 230, samoloty bombowe Dornier i Heinkel. W 1942 odbyła pierwszy na świecie lot samolotem odrzutowym Messerschmitt.
Miała poważny wypadek podczas jednego z oblotów rakietowego myśliwca Messerschmitt Me 163, gdy podczas startu nie odczepił się od samolotu wózek z kołami podwozia- lądowała kapotując i doznając licznych obrażeń. Do latania wróciła po 10 miesiącach leczenia i rehabilitacji.
Wykryła przyczyny niepowodzeń podczas prób z bronią V1 - odbyła lot w miniaturowej, stworzonej do badań kabinie, wewnątrz latającej bomby V1.
Zimą 1943/44 uczestniczyła w opracowaniu planu wykorzystania pilotów-samobójców (kamikadze) do ataków na cele alianckie. Była wielokrotnie ranna w czasie lotów bojowych. Za zasługi dla lotnictwa wojskowego odznaczona została Krzyżem Żelaznym II (w marcu 1941) i I Klasy (28 lutego 1944) oraz Złotą Odznaką Wojskową z Diamentami.
Była inicjatorką powstania oddziału niemieckich pilotów-samobójców, wzorujących się na japońskich kamikadze. Propozycja ta, przedstawiona Hitlerowi w Obersalzbergu w lutym 1944 po uroczystości wręczenia Krzyża Żelaznego, nie znalazła jednak jego uznania.
26 kwietnia 1945 podjęła desperacką próbę przelotu do oblężonego przez Armię Czerwoną Berlina. Usiłowała tam namówić Adolfa Hitlera do ucieczki, ale odmówił. Z wielkim trudem udało jej się wylecieć z Berlina i w maju trafiła do amerykańskiej niewoli. W amerykańskim więzieniu śledczym przebywała 15 miesięcy.
Przez kilka lat po wojnie obywateli niemieckich obowiązywał zakaz latania samolotami. Dopiero w 1952 Reitsch wzięła udział (jako jedyna kobieta) w lotniczych mistrzostwach świata w Hiszpanii gdzie zajęła 3 miejsce. Od 1954 pracowała jako pilot testowy w Darmstadt. W 1959 przyjechała do Indii, aby w ramach programu rządowego rozbudować lotnictwo transportowe. W 1961 odwiedziła Biały Dom na zaproszenie prezydenta Johna F. Kennedy'ego. Od 1962 do 1966 w Ghanie wybudowała i prowadziła szkołę szybowcową. W latach 70. XX w. zdobyła wiele rekordów lotniczych.
Latała do ostatnich dni życia, zmarła na atak serca w wieku 67 lat we Frankfurcie nad Menem i tu na cmentarzu Salzburg została pochowana.
* Była niską i drobną blondynką, mierzyła 154 cm wzrostu i ważyła 45 kg.
* Ustanowiła ponad 40 rekordów lotniczych, zarówno wytrzymałościowych, jak i wysokościowych.
* Postrzegana jako czołowa pilotka III Rzeszy i entuzjastka narodowego socjalizmu, nigdy nie należała do NSDAP.
mistrzyni akrobatyki lotniczej i gorąca entuzjastka Hitlera, która pod koniec II wojny światowej pragnęła umrzeć wraz z nim w "FĂźhrerbunker", urodziła się 29 marca 1912 r. w Jeleniej Górze (Hirschberg). Jej ojciec był okulistą. Drobna, niepozorna blondynka, która w latach 30. miała stać się symbolem tężyzny i heroizmu, początkowo chciała być latającym lekarzem misyjnym w Afryce, lecz zajęła się pilotowaniem szybowców i samolotów, w czym imponowała odwagą i zręcznością. Od 1931 r., kiedy ustanowiła kobiecy rekord świata w szybowaniu bez przerwy (pięć i pół godziny), poprawiony do jedenastu i pół godziny w 1933 r., poprzez rekord świata 1936 r. w locie na odległość (305 km), od 1939 r., kiedy pobiła kobiecy rekord świata w lataniu precyzyjnym locie szybowcowym. Hanna Reitsch nie miała sobie równych. W 1934 r. ustanowiła kobiecy rekord wysokości (2.800 m), trzy lata później jako pierwsza przeleciała szybowcem nad Alpami, a w 1938 odbyła pierwszy lot helikopterem w zamkniętym pomieszczeniu, w berlińskiej Deutschlandhalle. W tym samym roku zwyciężyła w mistrzostwach Niemiec w szybowaniu na odległość. W 1937 r. mianowana kapitanem lotnictwa i pierwszą kobietą-oblatywaczem w nowej Luftwaffe. Podczas II wojny światowej odbywała loty próbne na wszelkiego rodzaju samolotach bojowych. Testowała m.in. mały samolot antyrakietowy Henschel 293 i potężny transportowiec Messerschmitt Gigant. W 1944 r. przeprowadziła kilka lotów na V-1, testując prototypy bomb samosterujących, które później miały latać bez pilota.
Fräulein Reitsch, która cudem przeżyła kilka katastrof, jako jedyna kobieta otrzymała w (1942 r.) Krzyż Żelazny I i II klasy za wkład w rozwój lotnictwa cywilnego. Tę dzielną, patriotyczną ulubienicę Hitlera w sprawach politycznych cechowała naiwność. Nie chciała uwierzyć, że Hitler miał swój udział w takich wydarzeniach jak pogrom "kryształowej nocy", a istnienie obozów koncentracyjnych uważała za wymysł wrogiej propagandy. W listopadzie 1943 r. dołączyła do generała Roberta Rittera von Greima, zapalonego lotnika, tak jak ona, idealistycznego wyznawcy nazizmu, w jego kwaterze głównej wojsk lotniczych na froncie wschodnim. 26-29 kwietnia 1945 r. wraz z generałem von Greimem jako jedna z ostatnich złożyła wizytę Hitlerowi w berlińskim "FĂźhrerbunker", dotarłszy do Kancelarii Rzeszy pod ostrzałem sowieckiej artylerii przeciwlotniczej. 29 kwietnia fizycznie i moralnie złamany Hitler rozkazał jej i generałowi von Greimowi (nowo mianowanemu naczelnym dowódcą Luftwaffe) opuszczenie Berlina i przygotowanie ocalałych sił lotniczych do operacji ratunkowej. Cudem przedarli się przez morze ognia i wybuchów, gdy wojska sowieckie otaczały miasto, i dotarli do kwatery admirała Karla DĂśnitza. Po zakończeniu wojny Hanna Reitsch spędziła piętnaście miesięcy w amerykańskim areszcie śledczym, w 1946 r. została zwolniona.
W 1951 r. opublikowała autobiografię "Fliegen, mein Leben", a rok później jako jedyna kobieta wystąpiła na Międzynarodowych Mistrzostwach Szybowcowych w Madrycie, zdobywając brązowy medal. W 1955 r. zdobyła szybowcowe mistrzostwo Niemiec (znów startując jako jedyna kobieta), a w 1957 r. zajęła trzecie miejsce, ustanawiając w tym samym roku dwa kobiece rekordy wysokości. Od 1954 r. pracowała jako pilot dla firm aeronautycznych. W 1959 r. spędziła kilka miesięcy w Indiach, gdzie zaprzyjaźniła się z Indirą Gandhi i ówczesnym premierem Nehru, którego zabrała na przelot nad New Delhi. W 1962 r. niestrudzona Fräulein Reitsch założyła Międzynarodową Szkołę Szybownictwa w Ghanie, gdzie została zauszniczką prezydenta Kwame Nkrumaha. Ta niezwykła kobieta, która w swej długiej karierze ustanowiła ponad 40 rekordów wysokości i długości lotu na szybowcach i samolotach silnikowych, była jednak typowym przykładem naiwnego entuzjazmu dla narodowego socjalizmu i osobowości Hitlera. Po wojnie najwyraźniej zmieniła zdanie: w 1952 r. powiedziała amerykańskiemu fotoreporterowi, że jest wstrząśnięta i oburzona wszystkim, co się działo za kulisami władzy w okresie III Rzeszy.
Zmarła 24 sierpnia 1979 r. we Frankfurcie nad Menem.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
Jedni nazywają ją faszystką; inni biorą pod uwagę jej pasję i to nią usprawiedliwiają jej postępowanie...
