Na początku sierpnia wpadła mi w ręce gazeta "Nasz Dziennik", która zwróciła moją uwagę m.in. poniższym tekstem. Niżej cytowany w całości dostępny jest pod http://www.naszdziennik.p...808&id=po41.txt
"Junacy z Podkarpacia, którzy od lat zabiegają o odszkodowania za przymusową pracę w strukturach Powszechnej Organizacji "Służba Polsce", nie przyjmują do wiadomości argumentów kolejnych rządów, które twierdzą, że po latach trudno oddzielić tych, którzy zostali do pracy zmuszeni, od ochotników."
I tak się zastanawiam, kto jeszcze będzie się orzekał jako uciemiężony przez historię...?
Dołączył: 20 Mar 2006 Posty: 10273 Skąd: Piękny kraj!
Wysłany: Pon 01 Wrz, 2008 22:13
Specyfikę formacji "Służba Polsce" przybliża m.in. Wikipedia, której tekst pozwolę zacytować w całości, ze względu na jego akceptowalną długość
"Powszechna Organizacja „Służba Polsce” (SP) - polska państwowa młodzieżowa organizacja paramilitarna, utworzona 25 lutego 1948. Przeznaczona była dla młodzieży w wieku 16 – 21 lat (W wieku do 30 lat w przypadku osób, które nie odbyły zasadniczej służby wojskowej)
Utworzona została ustawą z 25 lutego 1948 o powszechnym obowiązku przysposobienia zawodowego, wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego młodzieży oraz o organizacji spraw kultury fizycznej i sportu (Dz. U. z 12. 3. 1948). Artykuł 1 tej ustawy wprowadził obowiązek powszechnego przysposobienia zawodowego, wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego młodzieży celem włączenia twórczego zapału młodego pokolenia do pracy nad rozwojem sił i bogactwa Narodu oraz celem rozszerzenia systemu wychowania narodowego, przedłużenia kształcenia i wychowania młodzieży poza okres obowiązku szkolnego. Dla bezpośredniego kierownictwa powszechnym przysposobieniem młodzieży utworzono powszechną organizację przysposobienia zawodowego, wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego młodzieży "Służba Polsce". Powszechny obowiązek przysposobienia zawodowego obejmował naukę, wykonywanie pracy okresowej (do 6 miesięcy) oraz wykonywanie pracy dorywczej, do 3 dni w ciągu miesiąca. Zwolnione od tego obowiązku były m.in. osoby uznane za niezdolne do pracy fizycznej, kobiety zamężne lub ciężarne, osoby, które odbyły zasadniczą służbę wojskową, jedyni żywiciele rodzin i duchowni; komendant główny mógł nadto zwolnić inne osoby.
Organizacja politycznie kontrolowana była przez PPR (później PZPR) za pośrednictwem Związku Walki Młodych (ZWM), później ZMP, organizacyjnie powiązana z wojskiem. Organizacja prowadziła obowiązkowe przysposobienie zawodowe, wojskowe, wychowanie fizyczne oraz indoktrynację polityczno-ideologiczną. Art. 52 ustawy przewidywał, że kierownicy i instruktorzy: obowiązani są organizować naukę, pracę, ćwiczenia i spędzanie wolnego czasu młodzieży w taki sposób, by wyrobić w niej zamiłowanie do pracy nad odbudową kraju i zwiększeniem jego mocy, wpoić jej poczucie obowiązków obywatelskich i miłości Ojczyzny.
W 1949 do "Służby Polsce" należało około 1,2 mln osób.
Jednostkami organizacji były brygady, bataliony, hufce i drużyny. Młodzież organizowano w jednostkach tworzonych w miejscach zamieszkania lub zatrudnienia - hufcach (miejskie, wiejskie, szkolne, zakładowe) oraz w ramach skoszarowanych oddziałów, w których dziewczęta i chłopcy pracowali z dala od domów - brygadach (operacyjne, inwestycyjne, rolne,i in.). Brygady SP pracowały między innymi przy:
* odbudowie Warszawy
* budowie ośrodków przemysłowych (m.in. Nowa Huta)
* osuszaniu Żuław
* w kopalniach i kamieniołomach
Do specjalnych brygad, tzw. „nadkontyngentowych” pracujących w kopalniach i kamieniołomach wcielano przymusowo młodzież z grup społecznych uznawanych przez władze za wrogie politycznie (zamożni rolnicy, przedwojenni kupcy, przemysłowcy, urzędnicy państwowi, mniejszość ukraińska). W 1953 ograniczono liczbę hufców i brygad oraz pracowników oraz wprowadzono zaciąg ochotniczy.
Zgodnie z art. 18 ustawy, organami "Służby Polsce" była główna komenda oraz wojewódzkie, powiatowe (miejskie) i gminne komendy. Komendant główny był powoływany przez Prezydenta RP na wniosek Ministra Obrony Narodowej, zatwierdzony przez Radę Ministrów (art. 20 ust.1). W części ministerstw utworzono biura lub wydziały dla współdziałania z organizacją. Obsada komend składała się według ustawy m.in. z żołnierzy służby czynnej oraz rezerwy, a także instruktorów, kierowników robót i specjalistów, delegowanych przez właściwych ministrów. Powiatowym (miejskim) komendantom "Służby Polsce" powierzono m.in. prowadzenie ewidencji młodzieży, podlegającej powszechnemu obowiązkowi przysposobienia zawodowego, wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. Koszty działania organizacji pokrywane były przez Radę Ministrów i poszczególne ministerstwa.
"Służba Polsce" została rozwiązana 17 grudnia 1955. Jej następcą zostały Ochotnicze Hufce Pracy, powołane w 1958."
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
