Tydzień temu niepostrzeżenie minęła 342 rocznica bitwy pod Mątwami,największej w XVII wieku na ziemiach polskich,podczas tzw.Rokoszu Lubomirskiego.
Bitwa stoczona w dzisiejszej,przemysłowej dzielnicy miasta-w Mątwach,ze wzgledu na poniesione w niej straty,przeszła do polskiej historiografii,jako najtragiczniejsza w dziejach Polski bratobójcza bitwa,w której poległo łącznie wg.kilku żródeł,od 3000 do 5400 żołnierzy, oficerów i szlachty .
Starły się w niej w dniach 12-13
lipca 1666 roku zbuntowane wojska magnata,marszałka,hetmana polnego koronnego Jerzego Lubomirskiego z wojskami koronnymi króla Jana Kazimierza .
Jerzy Lubomirski,niezwykle zdolny i ambitny człowiek,zręczny polityk,odważny żołnierz,świetny kawalerzysta oraz utalentowany dowódca,biorący udział w wojnach z Kozakami,Szwedami,Moskwą i Wegrami Rakoczego oraz uczestnik zwycięskich dla Rzeczpospolitej bitew pod Zborowem(1649r.)i Beresteczkiem(1651 r.),w których wykazał sie talentem wielkiego wodza,generalnie był przeciwnikiem polityki prowadzonej przez króla Jana Kazimierza i jego dwór.
Były też w życiu Lubomirskiego okresy współpracy z monarchą, w czasie bezpardonowej walki,kiedy stać go było na uległości i kompromisowe deklaracje,które nie były tylko kwestią taktyki dla osiagnięcia własnych celów.Król Jan Kazimierz,który wiele zawdzieczał Lubomirskiemu z czasów wojny ze Szwedami,prowadził politykę,nie będąca na rekę wielkiemu magnatowi.
Wieloletnie waśnie ,spory i procesy sądowe doprowadziły do tego,że największy oportunista królewskiej polityki został pozbawiony godności,urzędów ...