Archikatedra Łódzka

Życie religijne Łodzi, osady wzmiankowanej już w 1332 r., która uzyskała prawa miejskie w 1423 r. od króla Władysława Jagiełły, skupiało się wokół drewnianego kośœciółka i parafii Wniebowzięcia Najśœwiętszej Marii Panny. Kośœciółek ten stał na obecnym placu Kośœcielnym i przez wiele lat był jedyną śœwiątynią katolicką w mieśœcie.

W roku 1821 władze Królestwa Polskiego podejmują decyzję o podniesieniu Łodzi do rangi "miast fabrycznych" i utworzenia tutaj osady przemysłowej do produkcji wyrobów włókienniczych.

Pod koniec XIX wieku Łódź jest dynamicznie rozwijającym się miastem przemysłowym liczącym ponad 200 tys. mieszkańców. Około połowę z nich stanowili katolicy. Wzrastało więc zapotrzebowanie na budowę nowych kośœciołów. W drugiej połowie XIX stulecia zostaje wybudowana śœwiątynia pw. Podwyższenia Krzyża ŒŚwiętego (1860 - 1888). W roku 1887 rozpoczęto budowę nowego murowanego kośœcioła pw. Wniebowzięcia NMP. Budowę zakończono w 1897 roku, zaśœ stary drewniany kośœciółek rozebrano i przeniesiono w 1888 r. na ulicę Ogrodową, gdzie otrzymał nowe wezwanie - śœw. Józefa Oblubieńca Najśœwiętszej Maryi Panny. Pełnił na początku rolę kośœcioła filialnego, aż do 1910 roku, kiedy erygowano przy nim nową parafię.

Dwie parafie istniejące w Łodzi nie były w stanie zapewnić właśœciwej opieki duszpasterskiej swoim wiernym. Jeszcze w 1895 roku ...