synagoga w Lesku

Synagoga została zbudowana w latach 1626-1654 na miejscu starej bożnicy. W 1838 roku przebudowano szczyty, dach oraz wystrój wnętrza. Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi.

Po zakończeniu wojny synagoga przez 10 lat stała opuszczona do czasu, gdy w 1957 roku doszło do zawalenia dachu. Od tego czasu lokalne władze miejskie zainteresowały się losem budynku i przystąpiły do stopniowej renowacji przeprowadzanej w latach 1960-1963, następnie w latach 70. i na początku lat 80. XX wieku.

Po remoncie przeznaczona na Galerie Sztuki Bieszczadzkiej Grupy Twórców, a od 1995 roku również Muzeum Żydów Galicji.

Kirkut w Lesku

Cmentarz żydowski w lesku ze względu na wiek zachowanych nagrobków uważany jest za jedną z najcenniejszych nekropolii w Polsce. Na powierzchni około 3,2 ha przetrwało ponad dwa tysiące kamieni nagrobnych. W materiałach archiwalnych cmentarz po raz pierwszy jest wzmiankowany w 1611 roku, kiedy to dwaj chłopi sprzedali leskim Żydom "cztery zagony roli (...) na okopisko żydowskie od wiertchu do sadzawki jako okopisko długie za złotych czterdzieści polskich", jednak daty zgonów na macewach świadczą, że pochówków dokonywano tu już w pierwszej połowie szesnastego wieku. Legenda głosi, że jest to miejsce spoczynku sefaradyjskich rabinów wypędzonych z Hiszpanii i Portugalii w XVI wieku, jednak historycy nie potwierdzają tej tezy.