122mm haubica wz. 1938 - M-30

Chociaż kaliber 122mm nie był nowym w rosyjskim sprzęcie artyleryjskim (haubica wz.1910) w drugiej połowie lat 30-tych XX wieku pojawiły się głosy by kaliber ten ograniczyć do 105mm. Po prostu wszystkie powstałe do tej pory konstrukcje miały zbyt dużą masę. By rozstrzygnąć pata dotyczącego tej kwestii w marcu 1937 roku zorganizowano specjalną naradę z uczestnictwem samego Stalina. Tam, to zadecydowano o pozostaniu przy kalibrze 122mm do czego walnie przyczynił się konstruktor sprzętu artyleryjskiego Fiodor F. Pietrow, twórca m.in. haubicoarmaty kalibru 152mm MŁ-20. Jemu to zlecono prace nad nowym działem. Początkowo samotnie potem wraz z S. Diernow, A Ilin, P. Czernych, A. Drozdow, A. Bałuszew i N. Konstrulin pracowali nad różnymi wariantami konstrukcji. Prototyp docelowego działa powstał jeszcze w 1937 roku. Po czym został przyjęty do uzbrojenia i od 1941 roku skierowany do produkcji seryjnej.

Haubica wzór 1938 przeznaczona jest do wykonywania zadań związanych z unieszkodliwianiem siły żywej przeciwnika znajdującej się w terenie otwartym czy też ukryciu, zwalczania pojazdów opancerzonych i sprzętu artyleryjskiego przeciwnika. W budowie można wyróżnić dwa podstawowe elementy: lufę z zamkiem oraz łoże. Lufa posiadająca 36 bruzd składa się z rury rdzeniowej osadzonej luźno w spawanym płaszczu (początkowo płaszcz nie był spawany, lecz kuty) oraz ...