W Klonownicy Wielkiej dawna cerkiew unicka, wzniesiona 1854-61 z fundacji Salomei i Stanisława Serwińskich przez architekta Jana Alibata z Janowa (w miejsce poprzedniej, najpewniej drewnianej, p.w. św. Jana Ewangelisty, fundowanej 1703 przez Karola Stanisława Radziwiłła). Po 1874 (1873?) prawosławna, w 1919 przejęta na kościół (rekoncyliowany przez ks. Marcelego Glinkę, ówczesnego dziekana janowskiego), 1921 erygowanie parafii p.w. św. Jana Ewangelisty i przebudowa cerkwi z dostosowaniem do nowej funkcji (30 VIII 1921.
Neogotycka, z elementami stylu mauretańskiego. Frontem skierowana na północ, murowana z cegły, otynkowana. Trójnawowy korpus na rzucie zbliżonym do kwadratu, na narożach ujęty w ośmioboczne filary, przechodzące w wieżyczki. Prezbiterium niższe i węższe, na planie zbliżonym do kwadratu. Podpiwniczona, wnętrze dzielone na nawy trzema parami drewnianych kolumnowych arkad, kryte stropami, w nawie głównej z fasetą. Chór muzyczny na dwóch słupach. Elewacje na cokole, zwieńczone gzymsem i szerokim pasem fryzu, w którym w elewacjach bocznych czworolistne płyciny. Fasada jednoosiowa, z prostokątną kruchtą z ośmiobocznymi filarami w narożach; na osi wejście w zwieńczonej półkoliście wnęce, nad nim koliste okno. Elewacje boczne dwuosiowe. Okna zamknięte półkoliście, w profilowanych obramieniach zamkniętych łukiem w ośli grzbiet. Dachy kryte blachą: nad korpusem namiotowy, zwieńczony ośmioboczną wieżyczką z kopulastym hełmem, nad prezbiterium trójpołaciowy, nad kruchtą dwuspadowy, na narożnych wieżyczkach ośmiopołaciowe hełmy.
obok wolnostojąca dzwonnica z II poł. XIX w., remontowana po 1920. Drewniana, konstrukcji słupowej, oszalowana, kryta dachem namiotowym pobitym blachą.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
